Page 18 - The European Union Supranationalism

ხელშეკრულების 49-ე მუხლი ევროკავშირის კარს ყველა ევროპული ქვეყნისთვის
16
ტოვებს ღიად, ხოლო ხელშეკრულების მომდევნო 50-ე მუხლი განსაზღვრავს
ევროკავშირის წევრი ქვეყნების უფლებას, გავიდნენ კავშირიდან, თუ ამას მათი
ეროვნული ინტერესები მოითხოვს („Any Member State may decide to withdraw from

the Union in accordance with its own constitutional requirements.“). ევროკავშირის
შესახებ ხელშეკრულების სწორედ ეს მუხლი იქნა ამოქმედებული გაერთიანებული
სამეფოს ევროკავშირიდან გასვლის პროცესის დასაწყებად.

ერთიანი ევროპული იდენტობა

უაღრესად საინეტერესოა მიშელ მუსხელის მსჯელობა ე.წ. „ერთიანი ევროპის
მოქალაქეობაზე“. მისი აზრით, ევროკავშირის განვითარების პროცესში, ევროპის
ქვეყნებს შორის კავშირები, ურთიერთთავსებადობის გაღრმავება და

კოორდინირებული მოქმედება უსათუოდ უბიძგებს ამ ქვეყნების მოქალაქეებს, რომ
ეროვნული იდენტობის პარალელურად შეეძინათ „ერთიანი ევროპული იდენტობა“.
მუსხელის აზრით, დროთა განმავლობაში ისინი უნდა გამხდარიყვნენ
„ევროპის მოქალაქეები“. ამასთან, ისინი შეინარჩუნებდნენ თავიანთი ქვეყნების

მიმართ სამართალვალდებულებას, ისევე როგორც ყველა უფლებასა და
პრივილეგიას, რომელსაც თავიანთი ქვეყანა ანიჭებთ. მუსხელის აზრით, „ევროპის
მოქალაქეობა“ ევროპის ქვეყნების მოქალაქეებს მიანიჭებდა ახალ

პრივილეგირებულ სტატუსს, რაც გარანტირებული იქნებოდა ევროკავშირის
კონსტიტუციით.
ამ შემთხვევაშიც, მუსხელის იდეები სრულად იქნა რეალიზებული! 1992
წელს, მაასტრიხტის ხელშეკრულების ხელმოწერით, ევროკავშირის წევრმა

ქვეყნებმა შემოიღეს „ევროკავშირის მოქალაქეობა“. ევროკავშირის მოქალაქეობასთან
დაკავშირებული უფლებები და პრივილეგიები აისახა ევროკავშირის
ფუძემდებლურ ხელშეკრულებებში: ხელშეკრულება ევროკავშირის
ფუნქციონირების შესახებ (Treaty on the Functioning of the European Union),

ევროკავშირის შესახებ ხელშეკრულება (Treaty on European Union) და ევროკავშირის
ფუნდამენტურ უფლებათა ქარტია (Charter of Fundamental Rights of the European
Union).

16 ხელშეკრულება ევროკავშირის შესახებ, მუხლი 50
https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EN/TXT/?uri=CELEX%3A12012M%2FTXT

18