Page 6 - Position Paper
P. 6
ფორმალური პერსპექტივა) ქვეყნებისთვის, ასევე ევროპის
სამეზობლო პოლიტიკაში ჩართული სახელმწიფოებისთვის, მათ
შორის საქართველოსთვის, უკრაინისა და მოლდოვასთვის.
მაკროფინანსური დახმარება მიემართება ბენეფიციარი
ქვეყნების ცენტრალურ ბანკებში და მთავრობას აქვს ამ რესურსის
საკუთარი შეხედულებისამებრ გამოყენების შესაძლებლობა,
იქნება ეს სავალუტო რეზერვის შევსება, ეროვნული ვალუტის
გამყარება, სახელმწიფო ბიუჯეტის დახმარება თუ სხვა.
მაკროფინანსური დახმარება ევროკავშირის
გადაწყვეტილების მიღების ე.წ. ჩვეულებრივი საკანონმდებლო
პროცედურით მტკიცდება, ანუ ევროკომისიის მიერ წარდგენილ
ინიციატივას ევროპარლამენტი და ევროკავშირის საბჭო
ერთობლივად ამტკიცებენ.
პარტნიორი ქვეყნებისთვის მაკროფინანსური დახმარების
გაწევის ძირითად საკანონმდებლო საფუძველს წარმოადგენს
ევროკავშირის ფუნქციონირების შესახებ ხელშეკრულების (Treaty
on the Functioning of the European Union - TFEU) 212-ე და 213-ე
მუხლები.
ამ საკანონმდებლო დებულებებს ეყრდნობა
ევროპარლამენტისა და ევროკავშირის საბჭოს 2011 წლის
რეგულაცია (https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EN/TXT/
?uri=celex:52011PC0396), მესამე ქვეყნებისთვის (მათ შორის
საქართველოსთვის) მაკროფინანსური დახმარების გაწევის
შესახებ. დოკუმენტი აწესებს პოლტიკურ წინაპირობებს (Political
pre-conditions), რომლებიც ამ დახმარების მიმღებმა ქვეყნებმა
უნდა დააკმაყოფილონ. ამ წინაპირობათაგან ერთ-ერთი მთავარი
სწორედ კანონის უზენაესობის დაცვაა.
5
